Evropska mreža za samostalni život (ENIL) pozdravlja Opšti komentar br. 1 (2024) na član 4. Opcionog protokola (mesta lišavanja slobode) koji je Potkomitet Ujedinjenih nacija za sprečavanje torture i drugih okrutnih, neljudskih ili ponižavajućih postupaka ili kažnjavanja nedavno objavio jer ima potencijal da doprinese boljem praćenju zloupotreba nad osobama sa invaliditetom u institucijama.
Osobe sa invaliditetetom u institucijama ne samo da su lišene prava na slobodu i samoopredeljenje već su često izložene zlostavljanju, nasilju i eksploataciji. Nakon implementacije Opcionog protokola uz Konvenciju protiv torture 2004. godine osnovan je Potkomitet, jedinstveni entitet u okviru Ujedinjenih nacija čija je primarna uloga da u državama članicama radi redovne provere direktno na mestima gde se lišavanja slobode dešavaju, pružajući praktične usluge praćenja i upućivanja smernica i državama članicama i nacionalnim preventivnim mehanizmima. Iako je već tada prepoznato da na mestima lišavanja slobode postoji povećan rizik od daljeg kršenja ljudskih prava, zbog labave definicije šta je mesto gde se dešava lišavanje slobode, ova nadzorna tela nisu imala odgovarajući mandat da rade na mestima na kojima su smeštene osobe sa invaliditetom, odnosno na kojima su više zastupljene.
Opšti komentar br. (2024) na član 4 Opcionog protokola sada objavljen izražava zabrinutost da, u praksi, nacionalni preventivni mehanizmi nisu imali odgovarajući mandat da nadgledaju mesta na kojima se lišavanja slobode dešavaju kao što su ona mesta na kojima se drže osobe sa invaliditetom ili gde su osobe sa invaliditetom najviše zastupljene. Opšti komentar će od sada imati ključnu ulogu u obezbeđivanju da nacionalni preventivni mehanizmi uključe i ova mesta. To ne znači da podrška nacionalnim preventivnim mehanizmima podrazumeva podršku daljem postojanju institucija, nego je realnost da institucije za osobe sa invaliditetom nastavljaju da rade, i dok postoje, potrebni su nacionalni preventivni mehanizmi kako bi se osiguralo da se ne počine dalje kršenje ljudskih prava.
Opšti komentar na član 4. Opcionog protokola navodi sva mesta na kojima se lišavanja slobode dešavaju i koja će biti obavezna za redovne posete nadležnih tela za praćenje. Takođe, definiše termin lišavanje slobode kao bilo koji oblik pritvora ili zatvaranja ili smeštanje osobe u javni ili privatni pritvor koji ona ne sme da napusti po svojoj volji po nalogu bilo kog sudskog, administrativnog ili drugog autoriteta. Ključna snaga ove definicije, posebno za osobe sa invaliditetom, jeste to što ona priznaje da se lišavanje slobode može desiti u privatnom ili javnom okruženju. Štaviše, Opšti komentar jasno kaže da su osobe sa invaliditetom izložene lišavanju slobode u institucijama i obavezuje države članice da zabrane, spreče i obeštete mučenje i zlostavljanje.
U stavovima 57 i 58 izričito je ukazano na vezu između institucionalizacije osoba sa invaliditetom i mesta lišenja slobode. Potkomitet unapređuje shvatanje da lišavanje slobode nije samo fizičko zatvaranje, već i uslovi pod kojima su osobe sa invaliditetom prinuđene da žive. Na primer, ako osobe sa invaliditetom ne mogu da napuste porodični dom ili institucionalno okruženje zbog nedostupnosti razumne podrške, to okruženje treba posmatrati kao mesto lišenja slobode. Dakle, nedostatak podrške dovodi do lišavanja slobode.
Ovo tumačenje je značajno jer pomera fokus sa prirode ustanove na proživljena iskustva osoba sa invaliditetom i dostupnost neophodne podrške kako bi se osigurala njihova sposobnost da žive samostalno.
Potkomitet, takođe, ističe dužnost država članica da obezbede da žrtve nasilja i institucionalizacije u prošlosti dobiju punu odštetu. Ovo se odnosi, ali nije ograničeno na, osobe koje su bile smeštene u institucijama socijalne zaštite, sirotištima i drugim ustanova zatvorenog tipa. Dalje je naglašena potreba da država žrtvama institucionalizacije pruži kompenzaciju, satisfakciju i rehabilitacione usluge bez da su žrtve podnele zvaničnu žalbu.