Pol Kenet Longmor je bio je jedan od prvih istoričara koji je proučavao društvenu istoriju i iskustvo osoba sa invaliditetom. Bio je profesor istorije na Državnom univerzitetu u San Francisku od 1992. godine i osnivački direktor Instituta za invalidnost 1996, na kom je obezbedio velike federalne grantove za istraživanje i razvoj nastavnih planova i programa studija invalidnosti i sponzorisanje konferencija i simpozijuma, kao i za uspostavljanje sertifikovanih programa za usluge za samostalni život.
Karijera Pola Longmor bila je primer učenja kroz prevazilaženje prepreka. Kao osoba sa fizičkim invaliditetom borio se protiv predrasuda i niskih očekivanja, ne samo u svakodnevnom životu, već i u akademskim krugovima u kojima su osobe sa invaliditetom takođe marginalizovane.
Tokom svoje karijere, Longmore je premostio mnoge različite strukture kako unutar tako i van univerziteta kako bi promovisao nove ideje o invalidnosti i o osobama sa invaliditetom. Poštovani naučnik i profesor američke kolonijalne istorije, pionir istorije invalidnosti i neumorni aktivista za prava osoba sa invaliditetom, imao je veliki profesionalni i lični uticaj na skoro sve koji su imali prilike da ga upoznaju.
Pol K. Longmor je rođen 10. jula 1946. godine u Maunt Holiju, Nju Džersi. Dijagnostikovan mu je poliomijelitis 1953. kada je imao sedam godina i kao posledicu mu donosio mnoge fizičke komplikacije tokom čitavog života. Virus mu je jako iskrivio kičmu i izgubio je funkcionalnost šaka i ruku, a kako je odrastao, sve više mu je bio potreban apparat za disanje.
Longmore je pohađao osnovnu, nižu srednju i srednju školu u Los Anđelesu u Kaliforniji, i u Portlandu u Oregonu, a maturirao u srednjoj školi Fremont u Kaliforniji 1964. Diplomirao i magistrirao istoriju na Oksidental Koledžu u Kaliforniji. Longmore se borio da dobije podršku i finansijska sredstva koja su mu bila potrebna od Državnog odeljenja za rehabilitaciju Kalifornije za pomoćne usluge kako bi završio studije i pripremio se za akademsku karijeru. Odbranivši disertaciju o Džordžu Vašingtonu doktorirao je istoriju Sjedinjenih Američkih Država 1984. na Klaremont koledžu, a zatim je dobio mesto profesora na Univerzitetu Južne Kalifornije, gde je razvio i upravljao Programom za invalidnost i društvo.
Godine 1988. Pol Longmor je objavio svoju prvu knjigu, Izum Džordža Vašingtona (The Invention of George Washington, reprint iz 1999), studiju o Džordžu Vašingtonu kao političkom akteru i svesnom kreatoru svoje slike u javnosti.
Zbog destimulacija koje su bile ugrađene u saveznu pomoć osobama sa invaliditetom, Longmor nije mogao da primi naknadu za autorska prava za ovu svoju knjigu jer bi mu prihvatanje novčanog honorara skromno povećao prihod i učinio ga nepodobnim za stalne beneficije dodatnog sigurnosnog prihoda, od kojih je zavisio da bi platio osnovne asistivne usluge i iznajmljivanje aparata za disanje. U znak protesta, spalio je kopiju svoje knjige na stepenicama federalne zgrade u Los Anđelesu 1988. godine kako bi osporio vladinu politiku koja je sprečavala osobe sa invaliditetom da zarađuju za život (iz ovog medijskog događaja nastala je kasnije zbirka Zašto sam spalio svoju knjigu). Kao rezultat Longmoreovog aktivizma, Kongres je izmenio Zakon o socijalnom osiguranju kako bi priznao autorske naknade za knjige kao zarađeni prihod i omogućio autorima sa invaliditetom da i dalje imaju pravo na stalne beneficije dodatnog sigurnosnog prihoda. Amandman je poznat kao Longmorov amandman. Iako je izvojevao pobedu da se autorski honorari za knjige računaju kao zarađeni prihod, umro je boreći se da mu se odobri da prihvati važnu švajcarsku stipendiju Nacionalnog instituta za istraživanje invalidnosti i rehabilitacije jer je Vlada i dalje smatrala tako velike novčane nagrade nezarađenim prihodima.
Longmor je dobio postdoktorsku stipendiju Endrju V. Melon iz humanističkih nauka 1990. da predaje kao gostujući docent istorije na Univerzitetu Stanford. Pridružio se Državnom univerzitetu u San Francisku dve godine kasnije i unapređen je u vanrednog profesora 1995. godine, da bi postao redovni profesor 1998. Longmor je osnovao Institut za invalidnost 1996. godine na Državnom univerzitetu San Franciska i rukovodio velikim projektima finansiranim iz grantova.
Pol Longmor je učestvovao na mnogim konferencijama i bio mentor akademicima, aktivistima i umetnicima iz različitih sredina i disciplina. Bio je osnivač Udruženja za istoriju invalidnosti, H-Disabiliti listserva i Radne grupe za invalidnost Američkog istorijskog udruženja.
Longmore je takođe autor na desetine članaka o američkoj istoriji i studijama invalidnosti koji su se pojavili u nacionalnim novinama, časopisima, naučnim časopisima i referentnim knjigama. Kouređivao je udžbenik Nova istorija invaliditeta: američke perspektive (The New Disability History: American Perspectives), u saradnji sa Lori Umanski, koji je svojevrsna antologija eseja o skrivenoj istoriji invaliditeta u Americi. Zbirku svojih spisa Zašto sam spalio svoju knjigu i drugi eseji o invalidnosti (Why I Burned My Book and Other Essays on Disability) objavio je 2003. godine, kojom otkriva svoju jedinstvenu mešavinu stroge učenosti, pronicljive analize, aktivizma i duhovitosti. Svoje značajno istraživanje o teletonima (=dug televizijski program obično za prikupljanje sredstava posebno za dobrotvorne svrhe) i modelima dobročinstva završavao je neposredno pre smrti, a isto je tim istoričara-kolega pripremio za objavljivanje 2016. godine (Telethons).
Pol Longmore je dobio mnoga profesionalna priznanja, uključujući nagradu Henri B. Bets 2005. godine, koju svake godine dodeljuje Američko udruženje osoba sa invaliditetom u čast pojedinaca čiji su rad i obim uticaja značajno unapredili kvalitet života osoba sa invaliditetom u prošlosti, i biće snaga za promene u budućnosti polju, kao i nagradu za izvrsnost Kalifornijskog državnog univerziteta 2006. godine, koja je priznala njegov uzoran rad u oblasti studija invalidnosti i kao profesor i mentor.
Preminuo je 9. avgusta prirodnom smrću u svom domu u San Francisku.
Pročitajte više u Vodiču za radove Pola K. Longmora u Specijalnim zbirkama, Biblioteke Džon Pol Leonard, Državnog univerziteta u San Francisku. Kolekcija sadrži radove, audio-vizuelne materijale, artefakte i digitalne fajlove koje je proizveo i prikupio Pol K. Longmor i koji dokumentuju njegovu akademsku karijeru i njegovo zalaganje za jednake mogućnosti za osobe sa invaliditetom. Zapisi se odnose na Longmoreova istraživanja u američkoj kolonijalnoj istoriji i studijama invaliditeta, njegov profesionalni rad uključujući njegove nastavničke pozicije na Univerzitetu Stanford i na Državnom univerzitetu u San Francisku, njegov rad sa Institutom za invalidnost na Državnom univerzitetu u San Francisku i njegov aktivizam u ime zajednice osoba sa invaliditetom. Evidencija uključuje prepisku, lične papire i finansijsku evidenciju, spise, istraživačke dosijee, administrativne zapise, publikacije, fotografije, audio-vizuelne snimke i digitalne medije, i artefakte/realije. Materijali datiraju iz 1951-2010.
Izvori: Longmore, Paul Kenet: Curriculum Vita, Woodrow Wilson High School Alumni Association. Pristupljeno 17/2/2025; Longmore Dies at 64; Leading Disability Scholar and Activist.“ By Valerie J. Nelson, Los Angeles Times, August 15, 2010, Pristupljeno 17/2/2025; Tekst i fotografija: Paul K. Longmore, Državni univerzitet San Francisko, Pristupljeno 17/2/2025.
